Gisteren, bij de 80ste verjaardag van de Getto Oproer in Warschau, kwam ter sprake hoe vele kinderen en achterkleinkinderen van het getto ontvluchte en overgebleven onderduikers-wezen van de uitroeiingskampen niet enkel worstelen met hun Joodse identiteit, maar ook met de talen die ze spreken en niet kunnen spreken.
Ontvluchten van Naziterreur
Een grote meerderheid van Jeshuaisten wiens ouders of grootouders behoorden tot uit het Nazigebied ontvluchtten kampen met moeilijkheden zitten betreft dat Joods zijn. In vele gevallen is de lijn met de moeder verbroken, doordat zij is omgekomen in de kampen, net als er velen zijn die niet meer alle vroegere Joodse gebruiken kennen, doordat hun ouders of grootouders die bij het opvanggezin niet geleerd hebben.
Sommigen stellen hun hoop dat zij tot de Verloren Stammen van Israël mogen behoren en aldus bij Bnei Yisroel of het Volk van God behoren.
De Nederlandse verzetsvrouw Geertruida (Truus) Wijsmuller-Meijer, die uit hervormd-liberaal gezin kwam, was een onbezoldigd coördinator bij de Vereniging van Huiszorg en beheerder van een bewaarplaats voor kinderen van werkende vrouwen. Toen Hitler in Duitsland aan de macht kwam, reisde Wijsmuller naar Duitsland om familieleden van Joodse kennissen op te halen naar wat toen nog het ‘veilige Nederland’ was. In 1938 richtte ze in verband met de dreigende oorlogssituatie het Korps Vrouwelijke Vrijwilligers op, waarvan het secretariaat bij haar thuis was gevestigd. Wijsmuller bouwde een uitgebreid netwerk op en verzekerde contacten in alle lagen van de bevolking wat haar de mogelijkheid gaf om verder Joden uit het Nazigebied te smokkelen. Meerdere kinderen konden via Hoek van Holland naar Engeland overgebracht worden met het Kindertransport, waar de “Refugees Children Movement” (RCM) toen de verdere verspreiding over het land verzorgde.
Opvanggezinnen voor Joodse kinderen
De meeste opvanggezinnen kwamen op het Europese vasteland vooral uit Katholieke en in Engeland vooral protestantse middens. Daar kwamen die Joodse kinderen ook meer te weten over de profeet Jezus. Wel zagen de meeste de verkeerde zienswijze van die Christenen die de Drie-eenheid aanbaden. In Groot-Brittannië waren er ook Christadelphians en Getuigen van Jehovah die vluchtelingen uit Europa opvingen. Deze twee geloofsgroepen konden de kinderen op geloofsvlak geruster stellen, daar zij ook slechts in één en dezelfde God geloven als de Joden, de Elohim Hashem Jehovah. Maar voor hen waren de Joodse gebruiken ook vreemd en ongekend, zodat zij de opgevangen kinderen niet in hun geloofsontwikkeling konden helpen op dat vlak. Maar hun getuigenis kon in sommige gevallen die Joden overtuigen dat Jezus wel die lang verwachte Messias was. Dat maakte na enkele jaren de keuze van het aanvaarden van Jezus of Jeshua als Messias mogelijk, zodat zij al of niet deel gingen uitmaken van één van die twee groepen of zelfstandig hun weg zochten met het nieuwe geloof in de Nazareen Jeshua.
Geloofsbeleving van de Joodse vluchtelingen en hun kinderen
Zij begonnen hun geloofsbeleving in de taal uit te voeren die zij als kind geleerd hadden. Deze was meestal de taal van het opvanggezin. Zo kwam een groot deel van de in Jezus belijdende Joden dienst te houden in de Engelse taal. Maar in Nederland en België kan men ook Jezus belijdende Joden vinden, die zich erg gedeisd houden. Sommigen van hen gaan zelfs gewoon naar een plaatselijke synagoge en mengen zich in hun steek onder de Joodse gemeenschap. Anderen vonden niet zo ver van hen een Joods Messiaanse geloofsgroep.
Onzekerheid in ongeruste tijden
Enkele jaren leek er niet bepaald een probleem te zijn voor de Jezus belijdende Joden, vooral omdat zij hun keuze voor Jeshua als Messias niet zo zeer aan anderen bekend maakten. Maar de laatste jaren zien zij in België, Nederland en Frankrijk een verontrustende evolutie, waarbij extreem rechtse groepen meer aan populariteit winnen. Vooral in Frankrijk heerst er meer onrust, daar men zich ook vooral op het uiterlijk van een persoon richt. En in de meeste gevallen kan men zo zien dat iemand wel een Jood is. Zij die op een Jood lijken en het toch niet zijn, zouden in de toekomst weer hetzelfde gevaar kunnen oplopen als in de jaren 30 van vorige eeuw.
Tijdens herdenkingsmomenten, zoals wij gisteren konden meemaken, ter herinnering van het aangebrachte leed aan ons volk, is het geen wonder dat onze positie in de huidige tijd ter sprake komt. Maar ook hoe wij in deze tijd bijeenkomsten houden en in welke taal wij die bijeenkomsten, studiedagen en woorddiensten laten verlopen.
Een taal voor een volk
Bij de Moslims is het een gewoonte dat alle kinderen van kleins af Arabisch leren om zo de Koran in het Arabisch te kunnen lezen, omdat in de Islam dat als de enige aanvaardbare taal voor het Heilig Boek aanvaard wordt.
Volgens de islamitische traditie zijn de woorden in de Arabische taal door God via de engel Djibriel aan de profeet Mohammed geopenbaard. De Koran wordt beschouwd als het eerste prozawerk uit de Arabische literatuur en heeft een grote invloed gehad op de literaire ontwikkeling van het Arabisch.{Wikipedia over de Koran of Qoer’ān}
Men zou zich kunnen afvragen of er bij ons ook zo iets zou moeten zijn dat de El’Elyon toen Hij aan het Joodse Volk Zijn Woord verkondigde, het zou gewenst hebben dat dit Dvar Haelohim enkel in het Hebreeuws zou worden door gegeven. Uit de Hebreeuwse Geschriften kunnen wij opmaken dat de Dvar Haelohim moest doorgegeven worden, niet enkel aan het Hebreeuwse Volk maar ook aan goyim. Uit het Nieuwe Testament kunnen wij ook vernemen hoe meerdere Joodse mannen de grenzen over trokken om het Woord van God verder te verkondigen. Zij brachten Dvar Hashem zo ook in het Aramees, Arabisch en het Grieks, dat er op kan wijzen dat zijzelf ervan overtuigd waren dat Gods Woord in eender welke taal mag verkondigt worden.
Een taal voor het dienen van God
Tijdens de herdenkingsdag gisteren kwam ter sprake hoe velen van ons geen Hebreeuws spreken en geen eenheidstaal hebben in onze gemeenschap, alhoewel velen wel Engels spreken.
Daarbij kwam dus ook de vraag of wij er niet op moeten gaan toezien dat wij één universele taal zouden moeten hebben voor onze shul diensten. In meerdere plaatsen zijn er wel de boekrollen, of s’farim, in het Hebreeuws waar wordt uit voorgelezen door de rabbijn. Volgens de wettelijke voorschriften van het land waar men is, gebeurt de Midhrāsh (uiteenzetting) of exhortatie wel in de landstaal, of taal van de meerderheid van aanwezigen. Zo vinden onze diensten in België hoofdzakelijk plaats in het Engels, met nu en dan ook een dienst in het Frans. Maar voor de liederen is er ook de vraag of deze naast de liederen in andere talen dan het Hebreeuws, ook nog meer in het Hebreeuws zouden moeten gezongen worden.
Persoonlijk ben ik de mening toegedaan dat men om God te dienen helemaal niet in het Hebreeuws tot Hem moet praten en dat men in de shul of in een Beis Hamikdash of gebedshuis helemaal niet de dienst in het Hebreeuws moet laten verlopen.
De Elohim of Allah vraagt niet van ons dat wij allen Hebreeuws of Arabisch zouden spreken of kunnen spreken. Ook al mogen er bepaalde gelovigen er op staan om één van die talen te spreken, ben ik ervan overtuigd dat wij God in onze eigen taal kunnen aanspreken.
Alle aanwezigen waren er zich wel bewust van dat een stonde voor het dienen van God of een ‘litugische dienst’ zeer belangrijk is in het leven van een gelovige. Maar op het vlak van hoe men zijn godsdienst moest beleven, waren er heel wat meningsverschillen. Gevaar is dat mensen voor zichelf een kerk uitkiezen naar smaak en taal, zonder rekening te houden wat in de smaak van de Allerhoogste Godheid past.
Liefde voor God brengt voorkeur om Gods Wil te doen, maar hoe weet men of men bij de uitvoering van handelingen overdag, wel de regels van God volgt? En Hoe zit het met het eren en loven van God? Op welke wijze en in welke taal horen wij dat te doen?
Hoe kunnen wij als mens onder de hoede van God komen en als Zijn Volk aanschouwd worden?
Het zou eerder fijn zijn voor de Joden van over geheel de wereld, dat zij naast hun landstaal ook het Hebreeuws weer machtig zouden zijn en in eenheid van geloof samen Hebreeuwse gezangen zouden kunnen zingen. Hopelijk mogen wij dat in latere jaren ook tegemoet zien.
Maar eerst moeten de voornaamste stappen gezet worden, namelijk dat er dienst wordt betoond voor God en dat men weet hoe dat te doen. Hier werd er heel wat gediscussieerd doordat er gelovigen waren die vinden dat wij ons nog aan de vele geboden en gebruiken van de Joden horen te houden, terwijl anderen vinden dat zij vrijgesteld zijn van die zeer vele gebodsbepalingen en Joodse gebruiken.
Meningsverschil over taal en volgorde van eredienst
Er werd aangehaald dat wij alle dagen wel bepaalde woorden (in het Hebreeuws) hoorden te zeggen. Woorden die opgetekend zijn als spreuken of zeer korte gebeden. Sommigen zijn er ook stellig van overtuigd dat wij een bepaalde (gezette) orde in de eredienst er op na moeten houden.
Maar daar denk ik ook dat wij niet die verplichting hebben om zulke door vele Joden gebruikte spreuken nog in het Hebreeuws te zeggen. Volgens mij kunnen wij tot God praten in woorden die wij zelf aaneenrijgen in onze eigen moedertaal.
Maar duidelijk was het dat hierover wel wat meningsverschillen zijn. Graag hadden wij van u ook uw standpunten vernomen.
Bij welke denominatie behoort u en wat is de gebruikelijke taal in uw godsdienst en waarom?
Wij weten dat vroeger in de Rooms Katholieke Kerk de dienst in het Latijn verliep en dat op een bepaald moment het Vatikaan accoord ging om de missen in de volkstaal te laten verlopen. Vreemd genoeg gindg zij zich dan verzetten tegen de priesters die wensten vast te houden aan de Latijnse liturgie of ritus. Zij werden zelfs eerst verbannen, zoals o.a.de broer van René Lefebvre, Marcel Lefebvre en zijn hulpbisschoppen, om enkele jaren later toch terug ogenomen te worden in de Katholieke Kerk.
Vandaag worden Katholieke misvieringen in de meeste landen in eigen taal maar ook met eigen riten uitgevoerd.
Ook in protestantse middens zijn er gebruikelijke wijzen van het uitvoeren van de zondagsdienst (naar wij gehoord hebben).
Graag willen wij van u horen hoe u zulk een dienst ervaart en in welke taal dat u wenst dat zulke dienst mag of kan uitgevoerd worden.
+
Voorgaande
Heeft er een Idoliseren van Israël plaats
Aanwijzingen voor redding te vinden
Jeruzalem en Joodse en Christenen hun angst voor uitsluiting
De Pracht van een eigen ruimte
2020 Hanukkah-bijeenkomst om geïsoleerd te zijn
Children and grandchildren of a saved generation
++
Aansluitend
- Zuiverheid en verantwoordelijkheid van leden en leiders in een gemeenschap
- Joodse tiktak of Cursus over Joodse geschiedenis
- Geloof heeft te maken met hoe je voelt
- De levende God vandaag
- Er is geen noodzaak om God te dienen in het Hebreeuws
- Zich onder de Adem stellen
- Volk van God
- Kinderen van God
- Volgers van Jeshua
- Congregatie voor Jeshua
- Betreft Jeshuaisten
- Feiten en vragen over het Jeshuaisme
- Betreft het specifieke geloof in het Jeshuaisme
- Beleidsverklaring van de Jeshuaist-gemeenschap
- Jeshuaisme voor de gehele wereld.
- Oplossingen gezocht voor Joodse dienstvoorziening
- Trinitarische zendelingen die Joden tot Christus willen brengen
- De familie Palache, Joden en Ontroerende onzin
- Religie verwerpelijk en gevaarlijk
- Wanneer Joden uitschelden een routine werd
- Aartsbisschop De Kesel waarschuwt voor religieuze intolerantie
- Oorlog in kerkenland
- Geen plaats voor Jezus volgende Joden in Nederlandse Kerk noch in Israël
- de Nederlandse Protestantse Kerk en haar wil om Joden tot hun geloof te brengen
- Ontnomen van een gebedshuis #3 Ontoegankelijke gebedshuizen
- Geen groeiende moslimhaat in Europa, maar groeiende jodenhaat
- Verontrustende incidenten in Antwerpen
- Niet te negeren gebeurtenissen rond Joden in België
- Haat tegen verarming en tegen Israël nieuwe manier om Joden te haten
- God aanbidden als het gevoel er niet is
- Liefde voor God brengt voorkeur om Gods Wil te doen
- Een kerk naar smaak en taal
- De marketing van God een op maat gemaakt bedrijfsadvies
- Marx, het Volk, Religie, Christendom en verwrongen ideeën
- Kerklidmaatschap belangrijk of niet
- Vragen om onder de vleugels van God te komen
- Wegen die tot God leiden
- Opbouw van een ecclesia
- Kindertransport
- Information Wanted – Kindertransport
- Part of the Family: Christadelphians, the Kindertransport, and Rescue from the Holocaust
- Christadelphians’ role in the rescue of Jewish children from Nazi Germany
- Christadelphians, the Kindertransport, and Rescue from the Holocaust
+++
Verder aanverwante artikelen
- Atheïst of toch gelovig?
- Heeft u iets met de bijbel?
- God kennen, kan dat?
- Geloofsverval?
- Metamorfose
- Slikken
- Kerkasiel
- Hippe kerkdiensten gaan de kerk niet redden
- Onze kerkgang en het grotere plaatje
- Bijbelgordel
- Antisemitisme
- Godsbeeld…
- Geloof verbindt ons aan één God
- Liturgieën
- Waarom de stijl van een kerkdienst niets zegt of er levend geloof is
- Waarom stelt Kieskompas niet de vraag ‘Het christendom vormt een bedreiging voor de Nederlandse waarden’?
- Bijbelverkondigers zijn de traditionele complotdenkers.
- Luther en zijn geschriften..
- Géén herinnering: het calvinisme
- Blijf geloven
- Kijk dan omhoog
- Binnen de muren
- Over de opzet van de eredienst
- De eredienst opzetten met een programmateam
- Liturgie Stille Week 2015
- Welkom in de kerk
- De schriftlezer in de eredienst
- Mini-herinnering: godsvrucht op de WC
- Weer terug naar de ene beker bij de viering van het Avondmaal?
- Liturgie en de vormende kracht van de sacramenten doop en avondmaal – 3a
- Staat de orde van dienst in de Bijbel?
- Vieren in tijden van duisternis – over de kracht van de eredienst
- ‘Het is de liturgie, niet de economie …!’ Een beschouwing over de centrale plaats van de eredienst
- Avondmaal vieren over kerkmuren heen
- Het belang van de kerkdienst
- Wanneer begint de eredienst?
- Wat gebeurt er in de eredienst?
- Zingen mag van God
- Liederenkeuze voor de zondagse viering
- De pastorale kant van muziek in de eredienst
- Techniek in de eredienst. Een zegen en een vloek?
- Hoe kies je liederen voor een dienst? Tips voor een goede balans
- Kerk-zijn in context
- Liturgie als centrum van kerkzijn? [1]
- Liturgie, pastoraat: God met ons – 4
- Een pleidooi voor de Schriftlezing in de kerkdienst
- Preek als wegwijzer
- Kerkdienst in stukjes – het begin (1)
- Kerkdienst in stukjes – votum en groet (2)
- Kerkdienst in stukjes – Lezing van de wet (3)
- Kerkdienst in stukjes – De gebeden (4)
- Kerkdienst in stukjes – De Preek (5)
- Kerkdienst in stukjes – De Preek nu (6)
- Kerkdienst in stukjes – Ingrediënten van de preek (7)
- Kerkdienst in stukjes – De geloofsbelijdenis (9)
- Kerkdienst in stukjes – Samenzang (10)
- Kerkdienst in stukjes – De zegen (11)
- Kinderen en de lofzang
- Kledij en levensfilosofie
- Interviewster RD meent dat er in Nederland steeds minder ruimte voor de christelijke visie is. Waar baseert zij zich op?
- Biecht…
- Godsdienst geven in tijden van corona
- Mini-herinnering: opa’s kerk
- Combinatie van onverdraagzame religie en ultra-rechtse politiek
- Religie in VS opereert in fantasiewereld. Extremisten en
Jezus leerde ons bidden en gaf ons het “Onze Vader”, een gebed dat Hij uitsprak in het Aramees, de taal van het gewone volk, niet in het Hebreeuws, een taal die in Zijn tijd al niet meer de omgangstaal was. Gebeurt het bidden “in geest en waarheid” dan alleen in een aantal talen en zijn andere talen daarvan uitgesloten?
LikeLike
Beste Stefaan, ik denk niet dat er hier op dit platform iemand zou tegenspreken dat Jezus het volk leerde bidden in het Aramees, zijn eigen moedertaal en in de taal die in die streken door velen werd gesproken. Maar vergeet niet dat er door velen, ook door Jezus, eveneens Hebreeuws werd gesproken.
Of het nu in het Aramees of in een andere taal was en nu wordt gesproken, doet er echter weinig toe. Het is de inhoud van het gebed dat telt, alsook de intentie waarmee het gebed wordt gebeden.
Er is geen enkele taal uitgesloten om tot God te bidden, noch om zijn Woord te bestuderen. Het is in het Jeshuaisme noch in het Christadelphisme zo dat slechts één taal de enige zou zijn waarin men Gods Woord kan bestuderen. Men hoeft dus geen Hebreeuws of geen Grieks te kennen om het Oude en respectievelijk het Nieuwe Testament te lezen. Het is niet zoals in de Islam waar men de Koran enkel in het Arabisch zou mogen lezen om het echte Woord van God te leren kennen.
In het Christendom en in het Jeshuaisme wordt er van uit gegaan dat God Zijn Woord tot iedereen wil laten komen welke taal die mens ook moge spreke. Zo kan men dan een Bijbel ter hand nemen in eenders welke taal en tot God bidden in eenders welke taal, zelfs al was het doofstomme of gebaren taal.
LikeGeliked door 1 persoon
Zoals ik aanhaalde, geloof ik niet dat de El’Elyon toen Hij aan het Joodse Volk Zijn Woord verkondigde, het zou gewenst hebben dat dit Dvar Haelohim enkel in het Hebreeuws zou worden door gegeven. Niet enkel uit de Hebreeuwse Geschriften kunnen wij opmaken dat de Dvar Haelohim niet enkel aan het Hebreeuwse Volk moest doorgegeven worden, maar ook aan goyim, van wie wij niet moeten verwachten dat zij het Hebreeuws machtig zijn. Weet ook dat er heden ook heel wat Joden zijn die geen Hebreeuws spreken. Velen kennen nog wel Yidish maar spreken hoofdzakelijk de landstaal van de regio waar zij verblijven. Meerderen bidden dan ook in de spreektaal van dat land waar zij een onderkomen hebben gevonden. In de States is het dan gebruikelijk dat velen gewoon Amerikaans spreken en ook zo in huis aan tafel of tussendoor bidden tot God in het Amerikaans.
In onze dienst gebruiken wij ook het Engels om over de El’Elyon te spreken en gebruiken wij ook liederen in het Engels, naast Hebreeuwse gezangen.
Volgens ons kan men “in geest en waarheid” tot Jehovah bidden in de taal die men gewend is te spreken, ook al mag dat een minderheidstaal zijn. Maar steeds moet men de juiste aanspreekvormen gebruiken en mag er geen verwarring te voelen zijn. Zo zijn de opgezonden gebeden bij diegenen die ‘Heer’ of ‘Lord’ voor Jezus en God gebruiken van twijfelachtig allooi. Zo is het ons al opgevallen in gemengde diensten dat priesters dan ‘Heer’ of ‘Lord’ gebruiken maar eigenlijk bidden to Jezus, wat niet kan.
Ook mag men niet vergeten dat als men iemand lief heeft, men deze met de naam aan spreekt en niet met sommige van zijn tittels. Zo ook verlangt God erkend te worden als Vader maar ook als de Enige Ware Innige. Aldus verwacht Hij dat men niet bevreesd is om Hem met Zijn Naam aan te spreken. Dat velen bang zijn om Zijn Naam uit te spreken bewijst hoe dat zij nog altijd de mens meer vrezen dan God. Dat houdt dan in dat zij daar best eens beter over na denken.
LikeGeliked door 1 persoon