Een herinneringsmaaltijd in kleine kring

Voor het tweede jaar op rij worden wij door een oncontroleerbaar virus in een hoekje gedrongen. Om anderen te beschermen kunnen wij enkel ons afgezonderd houden en slechts in een heel kleine kring de voornaamste hoogdag van het jaar vieren.

Jeshua kon meerdere mensen rondom hem hebben, voor wat voor hem de laatste maaltijd onder zijn vrienden zou zijn. Zoals alle andere jaren hield Jeshua zich aan de gebruikelijke Joodse feesten en vroeg zijn apostelen er voorbereidingen voor te treffen.

“Toen nu het feest van de ongedesemde broden, Pascha genoemd, nabij was.” (Lu 22:1 Palm)

“7  De dag nu van de ongedesemde broden kwam, waarop het Pascha moest geslacht worden. 8 En Hij zond Petrus en Johannes uit, zeggende: Gaat heen, en maakt voor ons gereedheid, om het Pascha te eten. 9 En zij zeiden tot Hem: Waar wilt Gij, dat wij het bereiden zullen? 10 En Hij zeide tot hen: Ziet, als gij in de stad zult gekomen zijn, zo zal u een mens ontmoeten, dragende een kruik waters; volgt hem in het huis, waar hij zal ingaan. 11 En zegt tot de heer des huizes: De Meester zegt u: Waar is het gastvertrek, waar Ik het Pascha met Mijn discipelen eten kan? 12 En deze zal u een grote, tot het houden van een maaltijd toebereide zaal aanwijzen; maakt het ons daar gereed. 13 En zij gingen heen, en vonden het gelijk Hij het hun gezegd had, en bereidden het Pascha. 14 En toen het uur gekomen was, zat Hij aan, en de twaalf Apostelen met Hem. 15 En Hij zeide tot hen: Ik heb zeer begeerd, dit Pascha met u te eten, eer dat Ik lijde; 16 Want Ik zeg u, dat Ik niet meer daarvan eten zal, totdat alles vervuld is, in het Koninkrijk Gods.” (Lu 22:7-16 Palm)

Hierbij gaf Jeshua aan dat volgens een Plan van God gekomen was en geen gezamenlijk maal meer zou nuttigen met zijn geliefde apostelen. Maar toch zou er een verandering komen in de toekomst, namelijk wanneer het Koninkrijk Gods er zou zijn zouden zij weer samen kunnen genieten van een maaltijd.

Jezus gaf aan dat zij weer met hem, in zijn koninkrijk, aan de tafel zouden kunnen aanzitten.

“29 Daarom zeg ik u het Koninkrijk toe, gelijk Mijn Vader het Mij heeft toegezegd. 30 Zodat gij eten en drinken zult aan Mijn tafel in Mijn Koninkrijk, en zit op tronen, richtende de twaalf stammen van Israël.” (Lu 22:29-30 Palm)

Jezus maakte het zijn apostelen duidelijk dat er vroeger al over hem geschreven was en dat die voorspellingen in vervulling moesten en gingen komen.

“Want Ik zeg u, dat ook dit, wat geschreven is, aan Mij volbracht moet worden, namelijk: En Hij is met de misdadigen gerekend. Want alles, wat mij aangaat, loopt ten einde.” (Lu 22:37 Palm)

“Want hij is het, van wie geschreven is: Ziet, Ik zende Mijn Engel voor Uw aangezicht, die Uw weg voor U heen bereiden zal.” (Mt 11:10 Palm)

“Hij is het, van wien geschreven is: Ziet, Ik zend Mijn Engel voor Uw aangezicht, die Uw weg voor U heen bereiden zal.” (Lu 7:27 Palm)

Aan ons is het om in te zien dat Jeshua diegene is die God gezonden heeft en voor ons de weg heeft voorbereid. Dit weekend nemen wij hiervoor speciaal enkele uren tijd om hierover na te denken en met elkaar te overleggen hoe die man van vlees en bloed voor ons is opgestaan en zich als losprijs gegeven heeft aan zijn hemelse Vader.

In de Oude Geschriften werden heel wat woorden gewijd aan die in Gan Eden beloofde bevrijder. Het is bij het doornemen, het lezen en bestuderen van die Geschriften dat de mens tot meer inzicht kan komen hoe God alles voorzien heeft en hoe alles toch op zijn plooien zal vallen.

Hier aan tafel konden de getrouwen van Jeshua diegene aantreffen die hoog geschat wordt door God, maar die door de mensen laag werd geschat, en door sommigen zelfs als een bedrieger en misdadiger werd aanzien. Toch zou hij voor die mensen ook op komen en zich als een offergave voor God aanbieden om hun zonden te vergeven of over het hoofd te zien.

“Daarom zal ik hem een erfdeel van rijken geven, met machtigen zal hij den buit deelen, omdat hij zijne ziel ten doode toe heeft uitgestort en met de overtreders werd gerekend, —hij, dié veler zonden gedragen heeft en voor de overtreders intrad.” (Jes 53:12 Obbink)

Hij die zich voorstelde als een sjaliach of afgezant van God, door God gemachtigd om te handelen, maakte Gods Naam bekend en verheerlijkte steeds Die Naam als de Naam van de Allerhoogste Die wij als Enige Ware God moesten aanbidden. Maar de wereld zou Jeshua moeten komen erkennen als die gezonden autoriteit van God.

“En Jezus, tot hen komende, sprak tot hen, zeggende: Mij is alle macht gegeven in hemel en op aarde.” (Mt 28:18 Palm)

Voor maanden waren de apostelen omringd geweest door deze man die een uitzonderlijke gave bleek te hebben. Zij zagen dat hij zieken kon genezen, waarbij hij zelfs van kindsbeen verlamde personen deed lopen en doven weer deed horen. Nu echter moesten zij te horen krijgen dat hij niet meer lang onder hen zou zijn.

Voor ons is hij nu niet meer rondom ons. Ook wij moeten wachten tot de dagen dat hij terug zal verschijnen.

Maar dit weekend is het, naar jaarlijkse traditie, dat wij die laatste ogenblikken in het leven van onze verlosser gedenken. Vooral het ogenblik dat hij de beker met wijn nam en woorden sprak die ons moeten doen hopen om in dat besproken verbond te mogen behoren.

“17 En een beker genomen hebbende, dankte hij en zeide: Neemt en deelt die onder u. 18 Want Ik zeg u, dat Ik van deze vrucht van de wijnstok niet drinken zal, totdat het Koninkrijk van God gekomen is. 19 Ook nam Hij brood, en als Hij gedankt hebbende, brak Hij het, en gaf het hun, zeggende: Dat is Mijn lichaam, hetwelk voor u gegeven wordt; doet dat tot Mijn gedachtenis. 20 Aldus ook deed Hij met de drinkbeker na het avondmaal, zeggende: Deze beker is het Nieuwe Verbond in Mijn bloed, hetwelk voor u vergoten wordt.” (Lu 22:17-20 Palm)

Voor hen was het die avond nog niet duidelijk wat dat inhield, hun leermeester die zijn lichaam zou geven voor hen.

Eigenlijk krijgen zij daar ook te horen dat zij voortaan niet meer alleen de bevrijding uit Egypte moesten herdenken, maar dat zij in het vervolg ook een herinneringsmaaltijd moesten houden om aan hem te denken.
Het was voor de discipelen altijd een bijzondere tijd geweest met hun Nazareense leermeester. Ook aanschouwden zij het een hele eer om met hem te zijn en samen Pesach te vieren. Het was een indrukwekkende avond geweest voor hen met een traditioneel gedekte tafel, met matzes en bittere kruiden. Ook hadden zij met Jeshua gezongen en gezellig gebabbeld.

Wat een herinneringsfeest moet zijn voor de herdenking van de uittocht uit Egypte, bleek nu voor Jeshua en zijn volgelingen een extra betekenis te krijgen. Het werd voor Jeshua zelf een uittocht. Het werd zelfs een echt uit het leven stappen of weggaan van deze wereld. Een uittocht van Jeshua met huid en haar, met zijn eigen vlees en bloed. Voor hem werd het een uittocht uit Jeruzalem, die ook een uittocht uit het leven betekende.

Maar als dit dan een uittocht uit zijn leven was, betekende het voor de mensheid een uittocht uit de slavernij van zonde en een intocht in de wereld van bevrijding, een opening naar de poorten van Gods Koninkrijk.

De apostelen waren die herdenkingsavond getuigen van wat voortaan een maaltijd zal moeten zijn ter gedachtenis aan zijn naderend sterven tot verzoening van de zonden. Nu was de tijd aangebroken dat Gods zoon kon verheerlijkt worden en dat mensen zich er aan zouden herinneren hoe het de Elohim Hashem is die hem die macht had gegeven om al die dingen te verwezenlijken. Maar ook zou die herinneringsdag een teken moeten zijn van erkenning en getuigenis dat men Jeshua aanvaard als die gezonden zoon van God.

“1  Toen Jezus deze dingen gesproken had, hief Hij Zijn ogen op naar de hemel, en zeide: Vader! de ure is gekomen; verheerlijk Uw Zoon, opdat ook Uw Zoon U verheerlijke! 2 Naar de macht, die Gij Hem gegeven hebt over alle vlees, opdat Hij aan allen, die Gij Hem gegeven hebt, het eeuwige leven geven zou. 3 En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Die Gij gezonden hebt, Jezus Christus. 4 Ik heb U verheerlijkt op aarde; Ik heb het werk voleindigd, dat Gij Mij te doen gegeven hebt;” (Joh 17:1-4 Palm)

Nu wij dit jaar weer niet mogen samen komen in grotere groepen, zullen wij die gebeurtenis weer in een zeer kleine kring moeten gedenken.

Toch zou het fijn zijn als wij anderen laten weten dat wij in afzondering toch die speciale gelegenheid ter gedachtenis nemen.

Zou het niet fijn zijn dat wij een zichtbaar teken achter laten zodat ander mensen zich afvragen wat daar aan onze deur hangt en waarvoor. Zou het niet fijn zijn indien wij zoals onze voorouders een bloedteken achter zouden laten aan de deurstijlen zodat mensen zich zouden bevragen waarvoor dat dient of wat dat te betekenen heeft.

Voor onze voorouders die in Egypte woonden was het een teken dat de engel des doods hun huis zou voorbij gaan. Voor ons mag het ook een teken zijn dat wij dat virus niet in huis willen maar dat wij ook klaar zijn om onze uittocht uit de slavernij willen aan gaan.

Doet u ook mee?

Laat met ons in gemeenschap dat teken als signaal van eenheid en hoop op verlossing zijn. Een Zichtbare druppel Bloed aan de deurlijst als teken van onze hoop op bevrijding uit deze coronatijden maar ook uit de slavernij van deze wereld.

+

Voorgaande

Aanwijzingen voor redding te vinden

++

Lees ook

1. Na meer dan een jaar van isolaties en vele doden
2. Zichtbare druppel Bloed aan de deurlijst
3. Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #11 Gebed #9 Heiliging van Dé Naam
4. Jezus de Gezonden Afgezant van God
5. Lam van God #2 Tegenover onschuldig dier een onschuldig man #1
6. Lam van God #3 Tegenover onschuldig dier een onschuldig man #2