Bijna elke wetenschapper heeft zo zijn eigen visie hoe alles zou ontstaan zijn. In bijna elke oude godsdienst zijn er scheppingsverhalen te vinden, die al of niet met elkaar een overeenkomst vertonen. Vast staat dat er in het begin er een chaotische ruimte moet hebben bestaan waar donkerte overheerste.
Wetenschappers mogen er van overtuigd zijn dat zij wegens de quantum-mechanica (Heisenberg”s onzekerheidsprincipe) er op aan kunnen dat de lege ruimte continue gevuld is met opborrelende virtuele deeltjesparen, die elkaar in korte tijd weer vernietigen en vervolgens verdwijnen.
Je zou denken dat we van die virtuele deeltjes weinig merken, maar vergis je niet. Onze landgenoot Ernst Casimir was de eerste die ontdekte dat er vanuit het ogenschijnlijk lege vacuüm grote krachten kunnen komen, het Casimir-Effect. Bovendien wordt het grootste gedeelte van alle massa die wij om ons heen zien gevormd door die virtuele deeltjes! {Hoe kan er nou een compleet heelal uit het niets ontstaan?}
stelt op Astroblogs. Hij weet ook dat het nogal een zware stelling is. Maar vindt dat de Nederlandse wetenschappelijke denker juist. Hij schrijft verder
Neem bijvoorbeeld het proton, het deeltje dat samen met de neutronen alle atoomkernen vormt. Het proton weegt 938 MeV. Ieder proton is opgebouwd uit 2 up quarks en 1 down quark. Het up quark weegt volgens schattingen tussen 1,5 en 4,0 MeV, het down quark 4 tot 8 MeV. Die drie quarks wegen dus bij elkaar maximaal 16 MeV. En waar komt de rest van die 938 MeV vandaan? Deels als ”contributie” door de virtuele deeltjes, deels door de kinetische energie van gluonen, de kleurdragers die tussen de quarks door bewegen.
De Belgische priester, astronoom, kosmoloog, wiskundige en natuurkundige Georges Lemaître, die een opleiding in de thomistische wijsbegeerte genoot, dacht het heelal ooit begon als een superdichte massa, een oeratoom. Niet enkel de materie en de ruimte, maar ook de tijd startte volgens hem op deze “dag zonder gisteren”. Veel wetenschappers blijken daar over het hoofd te zien dat de bepaling van de dag, zoals ‘vandaag’, ‘morgen’, overmorgen’ en jaren of jaargetijden, ingegeven wordt door het waarnemen van natuurverschijnselen die een gevoelen geven van verandering en een wederkerend patroon, zoals van het donker zijn naar licht zijn en van koud naar warm gaan.
Lemaître schatte de leeftijd van het heelal tussen de 10 en 20 miljard jaar, wat goed overeenkomt met meting door de Wilkinson Microwave Anisotropy Probe van 13,7 miljard jaar. Lemaître heeft de gelegenheid gekregen deze stelling in september 1931 in Londen te verdedigen in een discussie met andere wetenschappers en geestelijken rond “The Evolution of the Universe”. Hierdoor werd er een verband tussen astrofysica en kernfysica gelegd en een uitgebreidere versie van deze toen nog controversiële stelling is in 1933 gevolgd. Ook de Duits-Zwitsers-Amerikaanse theoretisch natuurkundige van joodse afkomst, Albert Einstein kon insstemmen met de visie van Lemaître, die sindsdien nog verder werd uitgewerkt, onder meer door George Gamow. Tegenstanders noemden de theorie spottend de Big Bang, een allitererende benaming die onbedoeld veel heeft bijgedragen tot de populariteit van deze theorie.
Uiteindelijk is er eigenlijk tot nu toe geen enkele wetenschapper er in geslaagd om te verklaren waar dat allereerste minuscule elementje of ”oeratoom”, zoals de Belgische priester George Lemaïtre het in 1931 als eerste noemde, vandaan kwam en hoe dat uit het niets oppopte en zich ontpopte.
Arie Nouwen vindt ook dat het niet lijkt te verklaren,
tenzij je in een God gelooft, die het heelal in een kleine week in elkaar knutselde en die met wat spreuken het licht, de zon, maan, planeten en sterren tevoorschijn toverde. Maar voor die gemakkelijke uitweg kiezen de sterrenkundigen niet. Sterker nog, er is wel degelijk een verklaring mogelijk hoe uit het niets een compleet heelal kan ontstaan! {Hoe kan er nou een compleet heelal uit het niets ontstaan?}
De Amerikaans–Canadees theoretisch natuurkundige, kosmoloog en populairwetenschappelijk auteur Lawrence Max. Krauss die enkele bestsellers geschreven heeft, waaronder The Physics of Star Trek (1995) en Universum uit het niets (2012), en voorstander van wetenschapspopularisering is, beschrijft in zijn boek ”A Universe From Nothing” dat het ”niets” niet helemaal leeg is en dat een vlak heelal ook vanuit de waarnemingen de beste beschrijving van het heelal geeft waarbij de som van de positieve massa (zowel gewone materie als donkere materie) en de negatieve energie van de zwaartekracht nul is en deze ingrediënten vanuit het ”niets” een compleet heelal kunnen doen ontstaan.
Voor Arie Nouwen omsluit die theorie zodat de eerste zin van Genesis I volgens hem zou moeten luiden:
“In den beginne was er het Onzekerheidsprincipe“.
En daar draait alles om.
Volgens de Heilige Geschriften, het Boek der boeken, de Bijbel, is er slechts Één Iemand die alles kan weten en alles kan doen ontstaan en in beweging brengen of leven kan doen bevatten, en dat is de Elohim Hashem Jehovah. Hij zelf is een eeuwige Ruach of Onzichtbare Geest of toch waarneembare Wind die zich manifesteert als ‘het Zijn’ en Veroorzaker van het Zijn is.
De Schrift vertelt ons dat in het begin van alles er (stilte en) donkerte was in wat ledigheid en vormloosheid toonde. Er wordt ons gemeld dat de aarde helemaal leeg was zonder iets, een tohu vavohu, alhoewel er een tijd kwam waar die aarde bedekt was met water en het er helemaal donker was. Het was daar dat de Ruach Elohim of Geest van God over het diepe water waaide.
Genesis 1: 2 OJBNV En de aarde was tohu vavohu (zonder vorm en leegte); En de duisternis was op het gezicht van de diepte. En de Ruach Elohim zweefde op het gezicht van de wateren.
Het was Die Allerhoogste Eeuwige Godheid die de aarde zag welke woest en ledig was en zelfs aan hashomayim, het firmament of aan de hemelen was er geen licht.
Jeremia 4:23 OJBNV Ik zag het, en het was, tohu vavohu [Genesis 1: 2]; En er was geen ohr aan HaShomayim (de hemelen)
Het neergetekende Woord van God laat weten dat die Goddelijke Schepper van hemelen en aarde, de mayim of wateren heeft gemeten, en van de hemelen met de span de maat genomen, waarna Hij de aphar ha’aretz of het stof der aarde heeft laten deel uitmaken van de harim (bergen), geva’ot (heuvels) en vlakten, gescheiden door het water.
Jesaja 40:12 OJBNV Wie heeft de mayim gemeten in de holte van zijn hand, en heeft Shomayim met een handbreedte gemeten en de aphar ha’aretz in een maat gelegd en de harim in bergen geschroefd, Ot (heuvels) in evenwicht gebracht? [Zie Spreuken 30: 4.]
Door de Ruach’s Kracht van Zijn Adem, die de krachten van de natuur overstijgt, werd geleidelijk in enkele fasen (genaamd dagen) orde gebracht in de chaos en leegte, waarbij ook lichtelementen werden voorzien en verplaatsing van de hemellichamen zodat ook een kenmerk van verschuiving van donkerte naar licht een tijdsindeling kon brengen. Zo is het de Allerhoogste die de gedaante der aarde vernieuwt (Psalmen 104:30) en de levende wezens van seizoenen voorziet.
Genesis 1: 3-5 OJB En Elohim zei: Laat er ohr (licht) zijn, en er was ohr (licht) [Tehillim (#Ps 33: 6,9)]. (4) En Elohim zag de ohr (het licht), dat het tov (goed) was; En Elohim verdeelde de ohr (licht) van de choshech (duisternis). (5) En Elohim noemde het licht Yom (Dag), en de duisternis noemde Hij Lailah (Nacht). En de erev (avond) en de boker (ochtend) waren Yom Echad (Dag 1, de Eerste Dag, Mk 16: 2). {De eerste Yowm moet aanzien worden als een tijdspanne en niet zozeer als een periode van slechts 24 uur. Daarom spreekt men beter van fase of tijdsperiode.}
In de volgende fase bracht de Elohim een uitspansel tussen de wateren, en scheidde het water onder het uitspansel van het water daarboven, zodat er een hemel met wolkendek was, nevels en water dat onder de hemel samenvloeide naar één plaats, zodat het droge land te voorschijn kwam. Het droge noemde de Schepper aarde, het samengevloeide water noemde Hij zee.
Genesis 1: 6-10 OJBNV en Elohim zei: Laat er een raki’a (uitspansel, koepel, firmament) zijn, in het midden van de mayim (wateren), en laat het de maya uit de mayim verdelen. (7) En Elohim maakte de raki’a en verdeelde de wateren onder de raki’a uit de mayim (wateren) die boven de raki’a waren; En het was zo. (8) En Elohim riep de raki’a Shomayim (Hemel). En de erev en de boker waren Yom Sheni (Dag twee, de tweede dag). (9) En Elohim zei: Laat de wateren onder de hemel op één plaats verzameld worden, en laat de yabasa (droogland) verschijnen; En het was zo. (10) En Elohim noemde de yabashah Eretz (Aarde); En de mikveh (het verzamelen van de wateren) noemde hem zeeën; En Elohim zag dat het tov was.
Nu dat er land met daar rond droge en vochtige lucht was en waters in rivieren of stromen en in zeeën kon de Elohim Zijn Plan verder zetten en over gaan tot die zogenaamde dode massa’s te bevolken met levende massa’s.
+
Voorgaande: Het begin van alles
Vervolg: Voorziening van leven
++
Aanvullende lectuur
- 2de vraag: Wat of waar is het begin
- 3e vraag: Bestaat er een Goddelijke Schepper
- Geloof in slechts één God
- Rond God de allerhoogste
- Eigenheden aan God toegeschreven
- Bijbelgezegden over God
- De Allerhoogste is het Opperwezen
- Belangrijkheid van Gods Naam
- God over zijn Naam יהוה
- Ik ben die ben Ehyeh-Asher-Ehyeh אהיה אשר אהיה
- Een Naam voor een God #7 Jahwe(h) niet Hebreeuws
- Hashem השם, Hebreeuws voor “de Naam”
- Zonder God geen reden, geen doel, geen hoop
- Plan van God
- Plan van God en wereldvrede
- Wat is Gods doel met de aarde?
- Het universum makende Woord van God
- Boek der boeken de Bijbel
- Bijbel, helm van de zaligheid en het zwaard van de Geest ter onderricht
- Schepper en Blogger God 1 Leegte en Beweging
+++
Verder aangeraden en aanverwante lectuur
Jeshuaisten / Jeshuaists 
23 gedachten over “Van chaos naar ordelijkheid”